ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚOΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Το Θαλάσσιο τείχος είχε σαν στόχο να προστατεύει τη Θεσσαλονίκη από τους καλοθελητές, οι οποίοι ήθελαν να την καταλάβουν με το στόλο τους.
Και πράγματι αρκετές φορές βοήθησε στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.
Ήταν χαμηλότερο από τα άλλα τείχη της πόλης και ένωνε τον Λευκό Πύργο με το Φρούριο του Βαρδαρίου, το οποίο βρίσκεται κοντά στα δικαστήρια.
Το Τείχος ξεκινούσε από τον Λευκό Πύργο προχωρούσε μέσω της οδού Προξένου Κορομηλά, διέσχιζε τη πλατεία Ελευθερίας και κατέληγε στον στο χώρο όπου βρίσκεται σήμερα ο ‘Ζύθος” στα Λαδάδικα
Το σχέδιο του Π. Βιταλη όπου φαίνεται το θαλάσσιο τείχος και η επέκταση
Στη πορεία του περιέβαλε και το Βυζαντινό τεχνικό λιμάνι του Μεγάλου Κωνσταντίου (306-336).
Το 1874 το θαλάσσιο τείχος μαζί με ένα κομμάτι του Ανατολικού Τείχους κατεδαφίστηκε από το διοικητή της Θεσσαλονίκης Μιδάτ Πασσά.
Η κατεδάφιση ήταν μέρος μιας γενικής προσπάθειας που έγινε από τους Τούρκους με στόχο την αναδιοργάνωση και εξωραϊσμό της πόλης.
Θεωρήθηκε ότι τα Ανατολικά και γενικά τα τείχη εμπόδιζαν την ανάπτυξη της πόλης.
Υπήρχαν προβλήματα υγείας διότι τα τείχη εμπόδιζαν το θαλασσινό αέρα να φτάσει στη πόλη και αυτό δημιουργούσε προβλήματα υγείας στους κατοίκους της.
Ήθελαν να αναδιοργανώσουν εμπορικά την παραλία, διότι με το γκρέμισμα του θαλασσινού τείχους θα κατασκευαζόταν μεγάλη προκυμαία, η οποία θα βοηθούσε το θαλάσσιο εμπόριο και τη δημιουργία διαφόρων παραλιακών καταστημάτων.
Με τα υλικά της κατεδάφισης επιχωματώθηκε η προκυμαία.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν βρέθηκαν ερείπια του θαλασσίου τείχους.
Την κατασκευή της προκυμαίας την έκανε ο μηχανικός Ρόκκο Βιτάλι, ο οποίος κατασκεύασε και την προκυμαία της Σμύρνης.
